Harry Potteri ishte një fëmijë i pazakontë. Ai kishte zët pushimet verore. Pastaj ia kishte qejfi shumë të bënte detyrat, por ishte i detyruar të mësonte fshehurazi, në mes të natës. Shtoju këtyre pastaj se ishte edhe magjistar. Ishte gati mesnatë dhe Harry ishte shtrirë përmbys në shtrat, me kokën mbuluar me batanije, si punë tende, në dorë kishte një elektrik dore dhe një libër të trashë me kapak lëkure, të hapur para vetes, që e kishte mbështetur mbi nënkresë. Shkau majën e pendës së shqiponjës përmbi faqe, i ngrysur, duke kërkuar diçka që ta ndihmonte për të shkruar temën: Pse qenë fare kot turrat me dru për magjistricat në shekullin e katërmbëdhjetë.